PFAS

PFAS’en hebben handige eigenschappen: ze zijn onder andere water-, vet- en vuilafstotend. Ze zitten in verschillende producten, waaronder smeermiddelen, voedselverpakkingsmaterialen, blusschuim, anti-aanbaklagen van pannen, kleding, textiel en cosmetica. Ook worden ze gebruikt in verschillende industriële toepassingen en processen.

Mensen kunnen in contact komen met een stof door inademen, huidcontact en inslikken. Dit heet de blootstelling aan een stof. Bepalend voor het risico op schadelijke gezondheidseffecten is de hoeveelheid die iemand inademt, aanraakt of inslikt, en hoe vaak of hoe lang dit contact duurt.
Voor een aantal stoffen heeft het RIVM de risico’s voor mensen en milieu beoordeeld voor een aantal specifieke situaties. Tot nu toe lijken in deze situaties de risico’s voor mensen beperkt.

Of mensen worden blootgesteld aan deze stoffen en in welke mate, hangt af van het bodemgebruik en de eigenschappen van deze stoffen. Over het algemeen geldt: hoe intensiever de bodem wordt gebruikt, hoe hoger de blootstelling.
PFAS kunnen vanuit grond via een beperkt aantal blootstellingsroutes bij de mens terechtkomen. Bijvoorbeeld door het ‘eten van grond’ (grondingestie) ), door de opname van PFAS in gewassen en dierlijke producten en tenslotte in geringe mate door het inademen van bodemstof.

Ook op plekken waar een verhoogde concentratie PFAS in de bodem aanwezig is, worden over het algemeen geen gezondheidsrisico’s verwacht.

Kijk voor uitgebreide informatie over PFAS op de website van het RIVM.